دارچین
دارچین
دارچین واقعی (اصلی) بومی سریلانکاست. این ادویه رایحهای گرم، چوبی و شیرین با تهمزهای از میخک و مرکبات دارد. برای تهیه آن، پوست درخت دارچین را خشک کرده و بهصورت چوبهای دارچین لوله میکنند که بهآن «قلم دارچین» نیز میگویند. هرچه رنگ دارچین پودرشده ماتتر باشد، کیفیت آن بهتر است. پرک هندی، نام نوعی دارچین است که بهجای شکل لولهای و توخالی، ظاهری تخت دارد و نسبتبه دارچین، عطر کمتر و طعم تندتری دارد.
موارد مصرف: از دارچین میتوانید در انواع خورش و ترشیجات، خوراکهای شیرین مانند دسر، کیک، نانهای ادویهدار، پای سیب و بهعنوان طعمدهندهای عالی در غذاهای هندی و خاورمیانهای نظیر خوراک مرغ، گوشت گوسفند، گوشت شکار و سبزیجات استفاده کنید.
هماهنگی طعم: در غذاهای تند، بهندرت از دارچین استفاده میشود. دارچین در کنار میخک، عطر و طعم خوبی دارد، همچنین بههمراه گوشت بره، مرغ، برنج، شکلات، قهوه، بادام، چای، سیب، زردآلو، بادنجان، موز، گلابی، هل، میخک، تخم گشنیز، زیره سبز، زنجبیل، جوزهندی و تمرهندی انتخاب مناسبی است. استفاده از چوب دارچین بهجای دارچین در غذا باعث جلوگیری از تیرهشدن رنگ آن میشود.